Podczas świętowania jubileuszu 20 lecia powołania sołectwa Osiny wśród wielu dostojnych gości uczestniczących w spotkaniu w naszej Świetlicy, swoją obecnością zaszczyciła nas pani Poseł RP Teresa Glenc.
Pani Poseł z dużym zainteresowaniem dowiadywała się o działalności naszych organizacji społeczno kulturalnych gratulując nam wielu osiągnięć w działalności chóru „Melodia” , dokonań KGW i „Bractwa Osińskiego” na przestrzeni minionego 20 -lecia. W rozmowie pani Poseł zaprosiła nas oficjalnie do zwiedzenia naszego Sejmu ustalając jednocześnie termin naszej wycieczki do Warszawy na 13 września. W gmachu Sejmu zjawiliśmy się o godz. 9,20, gdzie przywitała nas pani Poseł Teresa w towarzystwie przewodnika. Pani przewodnik z wielkim zaangażowaniem oprowadzała nas po ciekawych wnętrzach sejmu omawiając jego architekturę, historię budowy i przeznaczenie poszczególnych pomieszczeń. Kilka razy podczas wędrówki po sejmie spotkaliśmy znanych z mediów posłów. Również byliśmy świadkami roboczego spotkania posłów w jednej z sal konferencyjnych. Na dłuższą chwilę zatrzymaliśmy się na sali posiedzeń, gdzie upamiętniliśmy swoją obecność na wspólnych zdjęciach z towarzyszącą nam naszą posłanką. Całe do południe zeszło nam w sejmie, które zakończyliśmy wspólnym obiadem kończącym wizytę w sejmie. W tym miejscu pragniemy jeszcze raz wyrazić swoją wdzięczność i podziękowania dla pani Teresy, która poświęciła nam swój czas obdarowując nas na pożegnanie pamiątkami związanymi z gmachem i działalnością Sejmu RP. Realizując plan wycieczki następnym naszym celem było już obecnie słynne w świecie, Muzeum Powstania Warszawskiego. Każdy z nas posiadł wiedzę, o heroicznym zrywie mieszkańców Warszawy pragnących zbrojnie uwolnić się od znienawidzonego okupanta niemieckiego stosującego dotąd bezkarnie terror, poniżanie, „łapanki” i zbiorowe mordowanie Polaków. Celem Niemców była dalekosiężna nazistowskiej wizja eksterminacji i likwidacji narodu polskiego.
Pamięć ludzka jest ulotna. Zwiedzając Muzeum stykamy się naocznie z dowodami niemieckich zbrodni przedstawionych w obszernej dokumentacji filmowej i zdjęciowej. Utrwala się w pamięci ogrom zbrodni niemieckiej na narodzie polskim. Wielka ilość eksponowanej broni wykonywanej w tajnych warsztatach rzemieślniczych ukazuje wielką zmyślność konstruktorów produkujących na dużą skalę prosty, ale niezwykle skuteczny oręż dla powstańców warszawskich. Oglądając autentyczne krótkie filmy robione podczas trwających walk na ulicach i barykadach budzą grozę tych chwil walki. Ukazane jest niesamowite bohaterstwo powstańców. Widzimy wielu młodych ludzi, również dzieci biorących udział w walkach ulicznych. Dla zwiedzających unaoczniają się dni ciężkiej walki i dni powszechnego bohaterstwa mieszkańców Warszawy, stolicy Polski w zbrodniczy sposób celowo i systematycznie obracanej w ruiny i zgliszcza grzebiące żywcem palonych ludzi. Zwiedzając Muzeum trzeba być przygotowanym na przeżycia wojny, które na długo zostawią w naszej psychice ślad zgrozy i niedowierzania. Jak jest to możliwe, że „ ludzie ludziom zgotowali taki los”? Po opuszczeniu muzeum większość z nas usiadła na ławkach w zadumie starając się uwolnić od myśli biegnących w kierunku bezsensu szukania odwetu na Niemcach za tragedię naszego narodu.
Będąc w stolicy naszym celem jest zwiedzić i zobaczyć jak najwięcej z tego co zostało wybudowane w ostatnich latach. Realizując program wycieczki jedziemy do Świątyni Opatrzności Bożej, którą uchwałą posłów Sejmu Czteroletniego z 1791 r. zobowiązuje naród polski do wybudowania świątyni jako wotum wdzięczności za uchwalenie pierwszej w Europie Konstytucji zwanej od dnia jej uchwalenia Konstytucją 3 Mają. Przed Świątynią czekał na nas przewodnik. Ukazując zewnętrzną architekturę przewodnik w dużym skrócie nakreślił historię związaną z wielokrotną próbą wybudowania przyrzeczonej Bogu przez naród polski świątyni. Dwa wieki minęły od czasu uchwalenia Konstytucji. W dniu 13 czerwca 1999 roku papież Jan Paweł II na polach wilanowskich dokonał poświęcenia kamienia węgielnego, a prymas Polski kardynał Józef Glęmp w dniu 2 mają 2002 roku dokonał wmurowania tego kamienia pod przyszłym Ołtarzem Głównym w rozpoczętej budowie Świątyni Opatrzności Bożej zlokalizowanej na Wilanowie. Dla zwiedzania świątyni zostało nam niewiele, bo tylko 2 godziny czasu, a trzeba by poświęcić cały dzień chcąc poznać wszystko co wiąże się z historią naszego narodu i jego sławnych obywateli, historią polskich świętych i męczenników. Obejrzeć freski i obrazy na wielu ścianach dokumentujące dawną potęgę narodu polskiego opartą na głębokiej wierze w Boga i przestrzeganiu jego przykazań. Ważnym dla nas doznaniem był krótki koncert naszego chóru przed Głównym Ołtarzem zainicjowany przez dyrygentkę Małgosię Blutko. Wysoka na ponad 70 metrów kopuła zawieszona nad olbrzymim wnętrzem kościoła daje niesamowity rezonans akustyczny powodujący złudzenie jakby nasz śpiew był wspomagany przez nieziemskie siły, sprawiając wrażenie bliskiej obecności nieba, aniołów i bliskości samego Boga. Uczestnicy innych wycieczek zgotowali nam gorące owacje, a prowadzący naszą wycieczkę przewodnik zapraszał nasz chór do udziału w licznie odprawianych nabożeństwach i uroczystościach kościelnych odprawianych w intencjach darczyńców z naszego kraju i z zagranicy. To było dla nas bardzo miłe i głębokie przeżycie, o którym na pewno będziemy zawsze pamiętać i wspominać. Kończący się czas pobytu w Warszawie przeznaczamy na zwiedzanie okolic Placu Piłsudskiego skąd podziwiając nową panoramę stolicy zabudowaną olbrzymimi szklanymi wieżowcami wędrujemy pod Pałac Prezydencki. W kończącym się dniu uczestniczymy w ceremonii zmiany warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza.
Po odpoczynku w bliskiej kawiarence podstawiony autokar zabrał nas w drogę powrotną. Długo wielu z nas patrzało przez szyby autokaru na oddalające się w nadchodzącej nocy wieżowce stolicy, co kończy naszą wycieczkę do Warszawy.
Sołtys H. Tomala
